ترجمه قرآن - دهم هجرى

سوره فاتحه (مكّي)

[آغاز كنيم خواندن سورت فاتحة الكتاب]

بنام خداي سزاوار پرستش آن مهربان بروزي دادن، آن بخشاينده بگناه آمرزيدن.

1. سپاس و ستايش خداي را سزد، خداوند و مهتر و پروردگار جهان و جهانيان.

2. آن مهربان [بروزي دادن همه خلق را] آن بخشاينده [به آمرزش خاص مؤمنان را].

3. پادشاه روز شمار و قضا و جزا و پاداشت.

4. تو را پرستيم و بس و ياري از تو خواهيم و بس.

5. نموده مي دار ما را راه درست و راست و بايسته.

6. راه آن كس هائي كه نيكوداشت كردي ايشان [چون پيغامبران و صدّيقان].

7. نه راه آن كس هائي كه خشم گرفتي بريشان [چون جهودان] و نه نيز راه آن گمراهان [چون ترسايان. آمين بشنو از ما اينكه دعا كه كرديم. بده ما را اينكه حاجت كه خواستيم.

همچنين بادا كه گفتيم]«1»

-----------------------------------

(1).- از ترجمه و قصه هاي قرآن، استاد يحيي مهدوي- دكتر مهدي بياني، انتشارات دانشگاه تهران، 1338. صفحه : 2

بقره، مدني، 286 آيه

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

1. انا اللّه اعلم، ا، اللّه، ل، لطيف، م، مجيد. محمّد يا جبرئيل.

2. آنت آن نامه نوشتني ء موعود نه هيچ گماني در [و] رهنمايي نيك مر پرهيزكاران را از شرك.

3. آناني كه مي گروند به ناپيدا به خدا و قيامت و بهشت و دوزخ و به پاي مي دارند پنج نماز و از آنچه روزي كرديم ايشان را آن را هزينه مي كنند زكوة و صدقه و علم.

4. و آناني كه مي گروند به آنچه فرو آورده شد به سوي تو يعني قرآن و آنچه فرو آورده شد از پيش تو يعني كتب منزله [2] و به آن سراي بازپسين ايشان بي گمان مي باشند.

5. اينان هستند بر راه راست بيان و بصيرت در دنيا